Zaskroniec zwyczajny – całkowicie niegroźny gatunek węża występujący także na naszym terenie. Zamieszkuje wilgotne środowiska, w pobliżu rzek, jezior i strumieni. Na lądzie szybki i zwinny w wodzie doskonale pływa i nurkuje.
Nie zdziwmy się zatem, gdy podczas spacerów spotkamy na drodze swej wędrówki tego gada. Możemy również spotkać je w naszych własnych ogrodach. Bardzo lubią wylegiwać się w promieniach słońca, które zachęca je do wypełzania ze swoich kryjówek.
Cechą charakterystyczną zaskrońca są dwie żółte plamy z tyłu głowy, za skroniami - stąd nazwa tego węża. Barwę mają najczęściej szarozieloną lub brązowozieloną, rzadziej spotkać można osobniki całkowicie czarne. Brzuchy jasne, białawo – kremowe z nieregularnymi ciemnymi plamami lub ciemne z jasnymi plamkami.
Głowa płaska, wyraźnie oddzielona, duże oczy, szeroki pysk, długi – na końcu rozdzielony język, ciało masywne, krótki ogon, wyraźnie zaznaczone na grzbiecie łuski. Dorosłe osobniki dorastają do dwóch metrów długości, z czego samce są o połowę krótsze. Samice składają od 5 do 35 jaj, z których po 55 – 65 dniach wylęgają się młode.
Zaskrońce żywią się małymi gryzoniami, żabami rzadziej rybami. Połkniętą zdobycz trawią całkowicie, włącznie ze szkieletem w ciągu 72 godzin.
Zaniepokojony, broni się udając martwego, dodatkowo wydzielając cuchnący płyn w celu zniechęcenia potencjalnego napastnika.
W Polsce zaskrońce objęte są ochroną gatunkową, pożyteczne i całkowicie niegroźne!
Jeż europejski – największy ssak z rodziny owadożernych, zaliczany do rodziny jeżowatych. On również może zadomowić się w naszym ogrodzie.
Długość ciała 25 – 30 cm., krótki ogonek, małe oczy i stale wilgotny nos stanowiący narząd dotyku. Wydłużony pyszczek i ostre zęby pomagają mu w rozprawieniu się nawet z niewielkim wężem. Waga dorosłego osobnika waha się od 1 do 1,2 kg. Grzbiet i boki pokryte kolcami długości do 3 cm. barwy szarobrązowej.
Zamieszkuje obrzeża lasów mieszanych z bogatym podszyciem, tereny parkowe, nieużytki, działki oraz przydomowe ogrody. Aktywne szczególnie nocą, poszukując pokarmu pokonują odległości nawet do kilku kilometrów. Żywi się głównie owadami, płazami, gadami, robakami, drobnymi gryzoniami nie pogardzi ptasim jajem, aromatycznym grzybem czy przejrzałym owocem. Podczas nocy potrafi zjeść nawet 200 gram owadów. Jest więc bardzo pożytecznym zwierzęciem dla naszych ogrodów i dlatego warto znaleźć w ogrodzie zaciszny kącik dla jeża.
Chętnie zagrzebie się w stertę opadłych liści by przetrwać zimę. W znalezionej norce lub odpowiednim zagłębieniu zbuduje gniazdko z mchu, liści i trawy. Jeż w obronie przed naturalnymi wrogami takimi jak: lis, borsuk, tchórz, puchacz a także pies zwija się szybko w kulkę, ustawiając pionowo kolce. Stanowi to dość dobrą ochronę przed większością drapieżników. Niestety, nie są w stanie poradzić sobie z pasożytami, larwami much czy pchłami.
Jeże prowadzą samotniczy tryb życia za wyjątkiem okresu rozrodu. Ciąża samicy jeża trwa od 5 do 8 tygodni i może powtórzyć miot w tym samym roku. Z każdego miotu rodzi się od 3 do 8 młodych. Jeż żyje do kilku lat w wyjątkowo sprzyjających warunkach może dożyć nawet kilkunastu.
W Polsce jeże znajdują się pod całkowitą ochroną!
Autor: Elżbieta Bobińska
